Bijt- & sloopgedrag van een pup:
wat doe je eraan?
Voor veel eigenaren is het helaas lang niet altijd de “roze wolk”, die ze zich bij de komst van een pup hadden voorgesteld. Want af en toe kan de moed je behoorlijk in de schoenen zinken, als het gedrag van de kleine nieuwkomer niet in goede banen te leiden is en (schijnbaar) onbeheersbaar wordt…
Herkenbaar?
Mooi, de hoogste tijd om het soms half lege glas weer halfvol te schenken…!
Meest gehoorde obstakel
in de opvoeding van de pup
Verreweg het allergrootste, meest voorkomende struikelblok is het bijtgedrag van de hondenpeuter. Zijn drang om de wereld om hem heen in kaart te brengen, maakt dat hij vol overgave overal z’n scherpe melktandjes in zet. In handen, benen, wapperende jassen, tafelpoten, luidsprekers, schoenen, kamerplanten en ga zo maar door.
- Negeer je hem? Hij gaat onverstoorbaar door…
- Duw je hem weg? Hij komt met dezelfde vaart weer terug…
- Leid je hem af? Dat werkt hooguit 1 minuut…
En volgens de huidige trend in de kynologie mag je een pup niet corrigeren.
Wat zijn dan nog je opties…???
Houd je 1 week aan het hierna volgende dieet & zie wat er gebeurt…!
Vind de juiste balans tussen prikkels en rust
Zoek dagelijks naar de goede balans tussen de hoeveelheid prikkels en rust voor je pup.
Net als een kind heeft elke pup het van nature nodig, om de wereld te onderzoeken, om nieuwe ervaringen op te doen. Dat heeft hij nodig om zich mentaal voldaan te voelen.
Te weinig prikkels?
Krijgt hij deze prikkels onvoldoende geboden en kan hij z’n energie onvoldoende kwijt, dan raakt hij verveeld en gefrustreerd. En die frustratie reageert-ie af, door èlke impuls te volgen, die bij hem boven komt borrelen.
Daarbij is het zo dat van nature voor een roofdier de meest primaire manier om energie te ventileren, achtervolgen, happen & bijten is.
(Speel maar eens met een kitten en je zal zien dat katten op hun manier precies hetzelfde doen.)
Teveel prikkels?
Maar een pup kan óók gemakkelijk overprikkeld raken…! Z’n emmertje loopt vol en stroomt over.
En net als een kind, kan hij dan gaan lopen klieren, omdat hij met zichzelf geen raad weet. En dan valt er geen land meer mee te bezeilen.
Soms is het vinden van die balans een beetje als dansen op het slappe koord. De Gulden Middenweg is niet altijd makkelijk te vinden en kan zelfs van dag tot dag verschillen.
Maar geloof me: je zal steeds handiger worden in het inschatten van situaties.
Blijf hoe dan ook onvermoeibaar dagelijks streven naar die noodzakelijke balans tussen prikkels & rust!
Leer je pup hoe jij je grenzen aangeeft
De huisregels
Denk na over je grenzen en stel allereerst voor jezelf – en als dat nodig is in overleg met je gezin – een aantal basisregeltjes op van dingen die niet mogen.
Ik noem maar wat:
- niet in handen of benen happen
- niet aan de tafel- of stoelpoot knagen
- van de zapper afblijven
- niet in het vloerkleed gaan hangen
Houd het lijstje vooral kort, helder & overzichtelijk; voor zowel de pup als voor jezelf!
Het aanleren
Als je voor jezelf duidelijk weet wat de huisregels zijn, kan je beginnen met het aanleren en introduceren ervan bij de kleine nieuwkomer.
Het principe wat je je pup wilt leren, is:
- dat jij een paar (vriendelijke) waarschuwingen kan geven als hij iets doet wat jij niet wilt, door een woordje of geluidje.
- dat het gevolgen heeft als hij jouw signalen blijft negeren.
Help hem om tijdens het leren in een relaxte, vrolijke mood te blijven!
En waar je je verder heel goed bewust van wilt zijn èn blijven, is dat je je pup op geen ènkel moment en in geen ènkele situatie straft of intimideert. Waak daar heel erg goed voor!
Je wilt hem iets LEREN.
Op een leuke, vriendschappelijke, respectvolle manier. Straffen is geen leren.
Handel vanuit een “zachte”, liefdevolle energie.
En blijf zelf àltijd ontspannen, vriendelijk & kordaat in je optreden.
Wat er ook gebeurt…!
In theorie
Wat je wilt, is (door jou) “ongewenst gedrag” in een heel vroeg stadium afbreken.
Want hoe langer je wacht – en het is vaak een kwestie van seconden! – des te groter de opwinding van de hondenpeuter en des te lastiger het is voor hem om te stoppen. Timing is cruciaal.
Als gedrag niet meer te stoppen is, dan is er teveel opwinding. Altijd.
Dus wat je in de kern wilt, is rust & ontspanning creëren en bewaren.
Het is essentieel dat je je dit realiseert.
Heel concreet: door de opwinding van een pup in een zo vroeg mogelijk stadium (!) te temperen, voorkom je dat gedrag oncontroleerbaar escaleert.
Door je pup daarnaast “huisregeltjes” te leren, geef je hem een veilig kader, waarbinnen hij de wereld kan ontdekken & lekker zijn eigen puppyding kan doen.
In praktijk
- je pup afleiden
Zodra de kleine man iets doet, dat niet mag – of beter nog: als je ziet dat hij van plàn is, om iets te gaan doen dat niet mag! – dan probeer je hem allereerst af te leiden. Door zijn aandacht op iets anders gefocust te krijgen.
Pak een balletje of een ander speeltje, trek op ontspannen toon (!) de aandacht van je pup & rol het balletje een keertje achteloos door de kamer. Afhankelijk van het moment en de gemoedstoestand zou dat voldoende kunnen zijn, om het ongewenste gedrag te stoppen.
Maar stel nou dat hij niet geïnteresseerd is in het speeltje…?
- je pup waarschuwen
Blijf niet eindeloos proberen. Werkt het niet, wacht dan niet langer dan (letterlijk) 2 seconden af, en geeft dan een waarschuwend geluidje als “uh-uh!”.
Communiceer dit vooral op een vriendelijke, relaxte toon, zonder stemverheffing.
En ook al blijf je vriendelijk, straal in je lichaamstaal uit – rechtop staand, naar hem toegekeerd – dat je ondertussen wèl meent wat je zegt. Ondersteun het “uh-uh” met bijvoorbeeld een knipje met je vingers of een zacht klapje in je handen.
(Begrijp het goed: het is totaal niet de bedoeling dat de pup schrikt van het geluidje! Het is puur bedoeld, om zijn aandacht naar jou te verleggen & om je mededeling een klein beetje kracht bij te zetten. Nooit om te intimideren!)
Stopt het gedrag niet meteen, dan herhaal je de boodschap nog eens. Nog steeds op een heel geduldige & vriendelijke maar duidelijke manier. En zonder ènige frustratie…!
Nog steeds geen reactie?
- de laatste stappen
Wanneer het afleiden en daarna de waarschuwingen niet hebben gewerkt, creëer je rust door een korte time-out:
- loop rustig naar het kleine mannetje & zeg niets
- neem hem onder je arm: blijf relaxed
- zet hem in de bench: nog steeds rustig
- doe het deurtje dicht: maak verder geen contact
- blijf in de buurt en wacht…
- gaat je pup – rustig & afwachtend! – zitten of liggen?
- open het deurtje!
Wanneer de kleine man – zonder te piepen of blaffen – gaat zitten of liggen, is dat hèt moment om het deurtje weer te openen.
Zodra je pup rustig is!
Want wacht je te lang – en een halve minuut te lang is óók te lang… – dan zal zijn opwinding weer gaan toenemen. Hij zal onrustig worden van het wachten op jou; tot jij hem er weer uit laat. En dàn kom je in een negatieve spiraal terecht, waar je helemaal niet in wilt zitten. Ben je te vroeg, dan komt hij er uiteraard in dezelfde energie weer uit als hij erin ging en ben je niets opgeschoten.
Het ideale moment om het deurtje open te doen, is naar mijn ervaring tussen de 3 en 6 seconden nadat de pup gaat zitten of liggen. Dan koppelt hij zijn actie – ontspannen – aan de herwonnen bewegingsvrijheid & ervaart hij geen enkele frustratie van het “opgesloten” zitten.
En als je het deurtje van de bench voor hem opent, maak dan geen of nauwelijks contact met de man. Want elke vorm van aandacht kan zijn opwinding in no time weer tot hoge hoogten stuwen. En dat is het àllerlaatste wat je wilt op dat moment…!
Laat je pup vervolgens weer lekker onbekommerd z’n dingetjes doen. Tot je weer ergens moet bijsturen.
Herhaal dit hele proces zo vaak als nodig is.
(Het is uiteraard beslist niét de bedoeling, dat je pup het grootse deel van de tijd in de bench zit! Als dat het resultaat is van de hier beschreven benadering, dan adviseer ik je om er na een dag al mee te stoppen & contact op te nemen met mij of een andere professional.)
Lang verhaal kort
Zorg dat je het consequent volhoudt, om je pup op deze manier – ontspannen, geduldig & liefdevol, maar tegelijkertijd vanuit een onwankelbare standvastigheid – in een vrolijke, maar relaxte gemoedtoestand te houden. Tevreden.
Geef hem daarbij de juiste balans van prikkels & ontspanning, van beweging & rust.
En laat hem vooral de wereld kunnen ontdekken op zijn eigen manier & in z’n eigen tempo.
En kijk dan na één week eens hoeveel verschil je aanpak maakt.
Hoeveel er al is veranderd.
En vooral: hoeveel leuker het leven in die paar dagen al is geworden; voor zowel jou als voor je pup…!
Opmerking tot slot
Het kan gebeuren dat de opwinding van je pup te hoog is opgelopen, voordat je hem in de bench hebt kunnen doen. Idealiter wil ik liever geen opgewonden hond in een bench zetten. Maar soms is dat toch wat nodig is, om een pup te kunnen kalmeren.
Geef hem in dat geval wat te doen in de bench. Iets waar hij z’n energie op kan richten. Bijvoorbeeld een “Kong”: een soort holle, rubber bal, waar je wat lekkers in kan doen.
Onthoud…
Probeer vooral relaxed, geduldig & vriendelijk te blijven.
Als je je geduld verliest, dan wordt je optreden ingegeven vanuit irritatie, frustratie, wanhoop of zelf boosheid.
En dat heeft, om 1.000 redenen, een totaal averechts effect…!
Heel veel sukses & houd me op de hoogte van jullie ervaringen!
