Bij communicatie draait het om het over & weer uitwisselen en ontvangen van informatie. Het is dus niet alleen van belang dat je hond jou begrijpt, maar ook dat jij begrijpt wat hij jou (en/of z’n omgeving) probeert te vertellen.
…
Soms wil je je hond de vrijheid geven, soms wil je hem “bij het handje” nemen. Aan de lange lijn kan het allebei.
In deze “O, doe je dat zo?!” wat inspiratie over hoe je zo’n lijn effectief kunt gebruiken in de communicatie met je hond & hoe je bijvoorbeeld (stijgende) opwinding kunt beheersen aan de lange lijn.
5 Goede redenen om tegen je hond te praten.Sommige hondenexperts verfoeien het. En als je het doet kunnen andere hondenbezitters je soms meewarig aankijken. Maar toch zijn er heel goede redenen om tegen je hond te praten…!
Voor mensen is praten de meest natuurlijke manier om onze aandacht op een ander te richten, contact te maken & te onderhouden. Het maakt dat we ons naar buiten richten, in plaats van ons naar binnen te keren.
…
Er zijn van die situaties, waarbij je hond gedrag vertoont waar je geen pasklaar antwoord op hebt. Daardoor slaat de twijfel toe en is alles wat je probeert eigenlijk op voorhand al gedoemd te mislukken.
En uiteindelijk lijken er dan nog maar twee opties: het gedrag maar proberen te negeren of elke situatie ontwijken waarin het ongewenste gedrag kan opspelen.
En zo blijven hond & baas soms jarenlang in een impasse zitten, waar geen van beiden happy van wordt.
Herkenbaar?
Wat kunnen we doen om dat tij te keren?
Allereerst is het belangrijk om een pasklare strategie paraat te hebben, zodat je weet wat je te doen staat, mocht het gedrag optreden.
Als je weet wat je wilt gaan doen, ontspan je. En als je ontspant voel je je zelfverzekerder. En alleen als je je zelfverzekerd voelt, kan je je hond (bege)leiden.
Je wilt je gekozen strategie uitproberen & oefenen in een neutrale setting, wanneer er niets van afhangt.
Als iets niet werkt in een ontspannen sfeer zonder afleiding, dan gaat het zéker niet lukken als het er werkelijk op aankomt.
Veel mensen wachten met het ontwikkelen van hun vaardigheden tot een probleemsituatie zich daadwerkelijk voordoet. Maar dat is nou niet bepaald het ideale moment om te oefenen…
Voor je het weet slaat bij jou de opwinding (stress) toe, als je merkt dat wat je wilde doen (nog) niet werkt. En jouw opwinding zal die van je hond voeden.
En vanuit die opwinding zal hij precies dàt doen, wat jij nou juist graag wilde voorkomen.
Vervolgens slaat zeer waarschijnlijk bij jou de frustratie toe en gooi je met je reactie alleen nog maar meer olie op het vuur. En/of maak je je hond onzeker of bang.
Het moge duidelijk zijn: om het gewenste effect te kunnen oogsten zal je de zaken anders moeten aanpakken.
Een vergelijkje…
Als een kind niet zwemmen kan, dan gooi je ‘m niet zonder zwembandjes in het diepe. Om er vervolgens maar het beste van te hopen, terwijl je langs de kant buldert: “niet zo raar spartelen; ZWEMMEN zeg ik toch!”…
Goed, terug naar onze honden.
Om te beginnen moet je heel duidelijk voor ogen hebben, wat het precies is wat je van je hond wilt vragen. Zie dat in gedachten voor je.
Houd dit beeld vast. Dit is je einddoel.
Richt je aandacht niet op het probleem. Als je je richt op wat je graag wilt, dan werk je vanuit een positieve gemoedstoestand en gaat alles makkelijker.
En dat is niet alleen voor jouzelf prettiger, maar zeker ook voor je hond…! Heb helder voor ogen wat je wilt bereiken met je hond.
Vervolgens is het aan te raden om uit te gaan van keine stapjes om dit doel te bereiken. Wil niet te snel teveel. Deel het op in “hapklare brokken”.
Maak hier bewust alle tijd voor vrij die nodig is en doe het niet “tussen de bedrijven door”. Voorkom dat je gehaast bent, maar zie het als een leuk tijdverdrijf met je hond. Dit is quality time!
Stap af van het idee dat je je hond iets AF wilt leren, maar oefen vanuit de gedachte dat je hem iets AAN wilt leren.
Focus niet op ongewenst gedrag, maar richt je juist op het gedrag dat je fijn vindt.
En zie de pogingen van je hond om aan zijn impulsen gehoor te geven, als een kans voor jou om hem duidelijk te maken wat jij van hem vraagt. Dit principe gaat op bij letterlijk elk aspect van de opvoeding van je hond.
Als je hond zich ongepast gedraagt, dan corrigeer je dit duidelijk, resoluut en respectvol. Vervolgens ontspan je meteen weer en richt je je op wat je wèl wilt. Dit communiceer je naar je hond vanuit de oprechte verwachting dat je dit uiteindelijk ook zal gaan lukken…!
Als je precies weet wat je van je hond wilt en je weet hoe je dit doel wilt gaan bereiken, dan kan het leuk worden om hem dit te leren. Ook voor hem! Zoals het leren geven van een pootje of het brengen van de krant.
Dan benader je het proces met een positieve energie.
Dan breng je ontspanning in.
En vertrouwen in jezelf èn in elkaar.
Dan wordt het samenwerken. Ook als je niet meteen de resultaten boekt die jij voor ogen hebt…! Dan wordt het leuk. En kan je genieten van elke kleine progressie.
Dus…
Weet wat je wilt bereiken & werk in kleine stapjes naar dit doel toe!
Zoek dan uit op welke afstand je een andere hond probleemloos kan passeren. Benut die afstand en maak ‘m, over de dagen/weken die volgen, steeds een klein beetje kleiner.
Tot jullie missie voltooid is en je uiteindelijk gewoon rond andere honden kan bewegen zonder dat je hond zich druk maakt. (Let er hierbij op dat je ook jouw eigen comfort zone kent, zonder je door angst te laten leiden!)
Maak hem dan eerst aangelijnd stap voor stap duidelijk hoe je wilt dat hij zich gedraagt.
En zorg ervoor dat hij bij je in de buurt is, zodra je “risicogebieden” bewandelt, zodat je een zo groot mogelijke controle behoudt.
Doe dan spelletjes met hem die juist die eigenschappen bij hem ontwikkelen. Maak de moeilijkheidsgraad in loop van de dagen/weken steeds wat hoger.
Maak je niet druk om de keren dat dingen niet volgens (jouw) plan verlopen, maar kijk vooral naar de progressie die jullie boeken.
Oefen dan in zoveel mogelijk kleine, vrij onbelangrijke situaties, waar niets van afhangt; in een ontspannen sfeer.
Zo creëer je een samenwerking met je hond; een interactieve relatie, waar het luisteren naar aanwijzingen een volkomen vanzelfsprekende zaak kan worden.
Gewoon omdat het LEUK is om jouw aanwijzingen op te volgen. Omdat jullie een TEAM vormen.
Weet wat je wilt; bedenk een stappenplan en breng deze strategie consequent en vol vertrouwen in de praktijk. Met alle respect voor zowel jouw eigen comfort zone als die van je hond. Maar wel voldoende uitdagend om (behoorlijke) vooruitgang te kunnen boeken!
En geniet met volle teugen van elk beetje progressie dat jullie boeken.
Zoals ik laatst ergens las:
“Zelfs al is je vooruitgang langzaam,
je ligt nog altijd mijlenver voor op degenen die stilstaan…!”
Tot slot
De diepste valkuilen waar je in kunt vallen, zijn de verleiding om te grote stappen ineens te willen nemen en je eigen angst. Over de eerste valkuil hebben we het gehad. De tweede is net zo verradelijk.
En bovendien een destructieve energie.
Het is prima om voorzichtig te zijn. Maar laat je eigen onzekerheid je er niet van weerhouden om dingen te durven doen.
De beste remedie tegen angst is een positieve ervaring. En hoe meer positieve ervaringen, des te meer je onzekerheden zullen afzwakken. Tot ze uiteindelijk verdwenen zijn.
Maar hiervoor is het absoluut noodzakelijk dat je bewust buiten je comfort zone stapt. Zónder daarbij over grenzen te gaan (niet die van jezelf en niet die van je hond!).
Daartussen ligt het “grijze gebied” waarin je veilig kunt experimenteren en proberen: buiten je comfort zone, maar binnen je grenzen. Ga zo rustig en positief mogelijk om met wat er op je pad komt.
Zonder de bereidheid om enig “risico” (op wat voor manier ook) zal je eeuwig in de oude vertrouwde situatie blijven vastzitten; zelfs al heb je er nog zo de schurft aan…!
Dus…
Veel sukses & houd me op de hoogte van jullie ervaringen.
Jullie input is meer dan welkom…!
Zeg nou zelf: wat is er lekkerder dan samen met je hond uit te waaien in het bos, over de hei of het strand. Dat is toch één van de redenen waarom je ooit een hond hebt genomen, om samen dingen te doen?
Toch verloopt niet elke wandeling zoals we ons dat wensen.
We zien het voor onze ogen gebeuren, maar staan machteloos als onze hond tòch achter joggers aangaat; een modderige poel in duikt; tegen mensen opspringt; ruzie zoekt met een andere hond of zover van je vandaan loopt, dat je net zo goed alleen had kunnen lopen…
…