Op zoek naar
een wezenlijk contact met je hond
In deze “O, doe je dat zo?!” wil ik me gaan wagen aan een onderwerp, dat zo abstract, zo subtiel is, dat het zich nauwelijks in woorden laat vatten.
Aan de andere kant is het zo essentieel voor een optimale band met onze hond, dat ik er toch heel graag een poging toe wil doen.
We gaan het namelijk hebben over een heel fundamenteel concept:
Het maken van een wezenlijk, werkelijk contact met je hond
Wat bedoel ik hiermee?
Om de broodnodige duidelijkheid in m’n verhaal te brengen, wil ik beginnen met 2 feiten, waar we niet omheen kunnen…
Het uitgangspunt voor onze “ontdekkingsreis”
Feit 1
Bij ons mensen gaat het grootste deel van onze aandacht op aan gedachten, over van alles & nog wat. En de aandacht die we besteden aan ons denken, kunnen we niet tegelijkertijd aan iets anders besteden.
Anders gezegd: als we met onze gedachten ergens anders zijn, zijn we niet bij/met onze hond.
Feit 2
Honden leven vanuit hun instinct; vanuit hun hart, zo je wilt. Ze kunnen niet anders, zo zijn ze nu eenmaal geboren.
Dus als wij vanuit ons verstand met ze willen communiceren, slaan we op voorhand al de plank mis. Omdat we zenden & ontvangen op een geheel andere golflengte dan onze hond.
Het is hoofd versus hart.
Weet je nog?
Ik zou je willen vragen om een herinnering op te halen, aan een moment waarop jij tijd met iemand doorbracht, die er met z’n gedachten niet bij was. Iemand wiens aandacht niet bij jou was, maar ergens anders, zelfs al was je met diegene in gesprek.
Ik weet zeker dat je bekend bent met zo’n ervaring…
En je zal met me eens zijn, dat dit ten koste ging van de kwaliteit van jullie samenzijn.
Nietwaar…?
En toch…
Toch is dit wat veel van onze honden dagelijks ervaren, in de omgang met ons.
Want zelfs als we met onze hond bezig zijn, zijn we met onze gedachten bij ons werk, een gesprek, de kinderen, de boodschappenlijst, op te lossen problemen of willekeurig wèlk onderwerp dan ook.
En het is niet meer dan een nuchtere constatering, dat dit nooit kan leiden tot een volle, onverdeelde, gerichte aandacht voor onze hond.
Van hoofd naar hart:
de frequentie van Moeder Natuur
Om tot een werkelijk contact met onze hond te komen, zullen we dus moeten leren om vanuit ons gevoel te communiceren – omdat dit nu eenmaal de frequentie van Moeder Natuur is.
De kern
En om dit voor elkaar te krijgen, zullen we onze aandacht moeten (leren) verleggen van onze maalstroom van gedachten naar onze intuïtie, ons hart.
Als je je richt op je gevoel, dan krijgt je denken automatisch minder aandacht.
En door zoveel mogelijk van onze aandacht bij ons gevoel te houden, kunnen we op een heel andere manier contact maken met onze hond.
Je zegt en doet misschien dezelfde dingen, maar doordat je ze heel bewust met volle aandacht en liefde doet krijgen ze een heel andere kwaliteit.
Hoe pak je dit aan?
Antwoord: met een simpele oefening.
Neem hiervoor even rustig de tijd. Haast of een tijdslimiet werken compleet averechts in dit geval.
Een half uurtje moet genoeg zijn.
De 1ste fase
Schakel eerst eens rustig af.
Je hoeft even niks. Helemaal niets.
Get in the mood
Laat je dagelijkse beslommeringen op dit moment voor wat ze zijn & ga lekker gemakkelijk en ontspannen zitten.
Haal een paar keer diep adem.
Voel waar er spanning zit in je lijf en probeer die een beetje los te laten. Adem uit.
Neem je tijd. Relax.
Kijk
Al meer ontspannen? Kijk dan nou eens naar je hond.
Kijk naar dit bijzondere, autonome individu in een hondenlijf; met z’n eigen behoeften, wensen en onzekerheden. Net als jijzelf.
Zie de intelligentie in z’n ogen, die verraadt dat er meer in z’n kop omgaat dan wij vaak geneigd zijn aan te nemen.
Maar zie vooral hoe zijn blik z’n ziel weerspiegelt.
Zie wie je hond werkelijk is. (En ik gebruik hier heel bewust “wie”, in plaats van “wat”…!)
Kijk & voel
Verlies je niet in rationele analyses!
Word je bewust van de band die je met hem hebt; van jouw liefde voor hem.
Denk (alleen) aan de dingen die je leuk zo vindt aan hem. Z’n vertederende onschuld, al die momenten dat hij je laat lachen.
Zak in dat gevoel.
Kijk, voel & luister
Als je zover bent, ga je op de grond zitten en nodigt hem uit om bij je te komen liggen.
Doe dit bewust op zachte toon en met een heel kalme, liefdevolle energie.
Praat zo min mogelijk of heel zacht. Communiceer vooral met je lichaam en de energie die je projecteert.
Laat je hand(en) over z’n lijf gaan en voel z’n aanwezigheid.
Voel hoe z’n borst op & neer gaat terwijl hij ademt.
De warmte van z’n lijf, het zachte van z’n vacht.
Vang z’n blik (en voorkom dat jouw eigen blik “starend” over kan komen!)
Zie en voel z’n persoonlijkheid, z’n eigen individualiteit.
Stel je open voor zijn energie, voor wat hij uitstraalt.
Voel hem.
En voel je gevoel voor hem.
Blijf bij je gevoel
Merk je dat je aandacht verslapt of dat je ongemerkt bent meegevoerd door je gedachtenstroom, maak je daar dan niet druk over, maar breng je aandacht gewoon terug naar je gevoel en het contact met je hond.
Word je weer bewust van wat dit contact met je hond bij je oproept.
Het doet er feitelijk niet toe wàt je voelt, zolang het maar liefdevol & positief is.
Wat erváár je?
Vergelijk vervolgens het contact dat je nu ervaart, de band die je nu ervaart, met het contact zoals je dat gewoonlijk hebt, tussen de bedrijven door, terwijl je bezig bent met andere dingen.
Voel dat het contact dat je nu hebt een totaal andere kwaliteit heeft, een heel andere waarde, dan het gebruikelijke “tussen-neus-en-lippen-door”-contact.
Realiseer je hoe verbonden je je nu voelt met je hond.
Kijk in z’n ogen en ervaar die connectie….
De kans is aanwezig dat het voelt of jullie elkaar op een diep level begrijpen.
Dit is wat ik – bij gebrek aan een beter woord – “zielscontact” noem.
En voor mij vormt dit contact (hoe moeilijk het soms ook is, om op elk gewenst moment tot stand te brengen….) de basis voor een diepe, intense & waardevolle relatie met onze hond.
De 2de fase
Als je dit gevoel eenmaal ervaart, dan sta je in alle rust op en neemt je hond mee voor een wandeling.
Stay in the mood
Let er nu tijdens het lopen op, dat je het gevoel van verbondenheid met elkaar, de connectie vasthoudt. Praat tegen hem; zoek bewust het oogcontact & beantwoord dat van hem. Haast je vooral niet. En sta af & toe eens stil, om hem even aan te halen.
En dreig je de connectie kwijt te raken, blijf dan gewoon heel even stil staan & herstel het contact.
Dit doe je op een vergelijkbare manier als voor je wandeling: focus je aandacht op hem, blaas eens uit, ervaar het gevoel van vriendschap tussen jullie, praat op zachte en rustige toon tegen hem, terwijl je hem aanhaalt.
Is de connectie eenmaal hersteld, dan lopen jullie weer lekker door.
(Lukt het je niet om op dat moment het contact weer terug te brengen, no big deal. Dan probeer je het later nog eens. Leg er geen druk op!)
Wat erváár je?
Word je bewust van de kwaliteit van deze wandeling.
Zie het verschil met een wandeling, waarbij jullie allebei in je eigen wereldje vertoeven & er slechts contact is, als de situatie daarom vraagt.
Merk hoe alles makkelijker gaat, minder inspanning vraagt.
Alles wat je vanuit deze connectie met je hond onderneemt, krijgt een unieke kwaliteit. Of het nu een wandeling is, knuffelen, spelen, de stad in of samen “bank hangen”.
En hoe vaker we dit contact tot stand weten te brengen, des te mooier de levens van onszelf èn onze honden zullen worden…!
Geniet ervan!
En houd me op de hoogte van jullie ervaringen…!
