Af & toe zou je willen
dat je ‘m achter het behang kon plakken…
Stel je voor…
Je hebt een hond.
Echt een schat van een beest.
Maar…
Hij kan van 0 naar 100 schieten in een fractie van een seconde…
Van een lekker relaxte hond verandert hij in een opgewonden, ongeleid projectiel –
waar geen contact meer mee te kijgen is…
Totaal over de rooie, volledig door het lint…!
Misschien gebeurt het als de voordeurbel gaat. Of als-ie naar buiten gaat voor een wandeling. Als er een andere hond passeert. Of als er visite komt. Als er plotseling een geluid klinkt. Als een kat de straat oversteekt. Of als er een vlieg op de tafel landt….
Misschien gebeurt het maar bij één van de hier genoemde situaties. Misschien gebeurt het bij al die situaties.
Hoe dan ook, het is op dat moment om gek van te worden. En ook wel wat gênant. (Tja, het is wat het is; niks menselijks is ons vreemd….) Hoog tijd om het tij te keren…!
Waarom reageert een hond buiten proporties?
Als jouw hond overdreven reageert op/in situaties, dan is dit een sterke indicatie dat hij teveel spanning in z’n systeem heeft.
Ongeacht of hij angstig is of juist overdreven enthousiast. Wat het gedrag doet escaleren is opwinding, spanning.
In veruit de meeste gevallen is ongewenst gedrag niets anders
dan het ventileren van opgekropte spanning.
Dat waar je hond op reageert, is voor hem gewoon een goede aanleiding om die opwinding kwijt te raken.
Natuurlijk kan deze aanleiding gevoed worden door bijvoorbeeld ervaringen uit het verleden. Misschien is jouw hond een paar keer gegrepen door andere honden. Dan is het begrijpelijk als dat het vertrouwen in z’n soortgenoten aan het wankelen heeft gebracht, om maar eens wat te noemen.
Maar het is de spanning van het moment die z’n gedrag doet escaleren. Als hij de “mogelijk bedreigende situatie” zou kunnen ondergaan of van een afstand observeren in een kalmere gemoedstoestand, dan zou z’n gedrag beduidend minder heftig zijn.
En precies ditzelfde principe geldt voor een hond die overenthousiast op bezoekers reageert.
Als hij relaxt is & blijft bij binnenkomst van de visite, dan zal hij niet of nauwelijks geneigd zijn om te gaan blaffen en/of tegen mensen op te springen.
Hoe minder ver je hond doorschiet in z’n gedrag, des te makkelijker het is om hem er weer uit te halen, als hij er op een bepaald moment toch even niet in slaagt om z’n impuls te beheersen.
Klinkt logisch, nietwaar?
Van opwinding naar een (meer) kalme gemoedstoestand
Je kunt de gemoedstoestand van je hond relaxter krijgen & houden.
Allereerst is het essentiëel dat hij meerdere keren per week de kans krijgt om fysiek goed moe te worden. Bovendien wil je hem voldoende afleiding bieden.
Drie aangelijnde wandelingen op een dag zijn simpelweg onvoldoende om z’n energie kwijt te kunnen raken.
Ook veel en/of lang alleen thuis zitten creëert spanning.
Beweging ventileert fysieke spanning,
afleiding ventileert mentale spanning.
Voldoende beweging en afleiding zijn basisbehoeften voor een hond. Zorg dus structureel voor voldoende van allebei.
Als je hond voldoende gelegenheid krijgt om stoom af te blazen, dan hebben we een basis om van hem te mogen vragen z’n impulsen te beheersen.
In mijn beleving is het niet fair om een hond te vragen z’n energie en impulsen te beteugelen – wat van zijn kant altijd gepaard gaat met een zekere (in)spanning – zonder hem alle gelegenheid te geven om opgekropte spanning weer kwijt te raken.
Hoe relaxt ben je zelf?
Een ander belangrijk ingrediënt voor een ontspannen, harmonieuze situatie is jouw eigen ontspanning. Vanuit je eigen spanning je hond laten ont-spannen, is (letterlijk) niet te doen.
Wat je geeft, zal je terug ontvangen:
als je spanning geeft, zal je nooit ont-spanning krijgen.
Een valkuil in dit proces is dat je vaak lang niet zo relaxt bent als je zelf denkt…! Voor velen van ons is “ontspannen” feitelijk niet meer dan “minder gestresst”. Onderhuids zit er heel vaak nog een flinke dosis spanning in ons systeem; zelfs al we ons daar niet of nauwelijks bewust van zijn.
Doordat spanning zo’n vanzelfsprekend deel van ons leven is geworden, zijn we vergeten hoe echte ontspanning voelt.
Maar ook als we zelf niet in de gaten hebben dat we gespannen zijn, zal onze hond dit feilloos aanvoelen…! En vervolgens voedt jouw spanning zijn spanning.
Dit geeft de 3 basisvoorwaarden om opwinding te kunnen beheersen
1. Voldoende beweging
2. Voldoende afleiding
3. Je eigen ontspanning
Nu kunnen we ons gaan bezighouden met het creëren & vasthouden van een ontspannen, harmonieuze sfeer door de dagen heen, waarin opwinding veel minder kans krijgt om te escaleren.
In de praktijk
In de kern is het heel simpel.
Je wilt gedurende de dag iedere vorm van opwinding in de kiem smoren.
Zie je dat je hond opgewonden begint te raken, dan corrigeer je dit gedrag bij de minste of geringste tekenen ervan. Bij de eerste nerveuze piepjes maak je hem rustig & vriendelijk maar doortastend duidelijk dat dit niet de bedoeling is.
- Begint hij opgewonden door de kamer te lopen?
- Zie je dat hij zich ergens op fixeert?
- Zwiept z’n staart als een bezetene in het rond?
- Wil hij gaan trekken aan de riem?
- Of wil hij beginnen met blaffen?
Dan corrigeer je dit kalm maar consequent, elke keer dat dit gedrag zich voordoet. Hoe sneller je erbij bent – in het alleréérste stadium van opwinding – hoe makkelijker je hond zich laat sturen.
Vaak is in dat eerste stadium een zacht, sussend “ssshh ssshh ssshh” al voldoende om je hond terug te brengen naar een meer relaxte gemoedstoestand. Al dan niet in combinatie met een kort rukje aan de riem.
(Voor de duidelijkheid, ik heb het hier niet over het assertieve, bijna dwingende “TSSHH!!” van Cesar Millan, maar meer over het kalmerende geluid dat je maakt als een kind over z’n toeren is.)
Opmerking
Het is teveel omvattend om de precieze aanpak adequaat te beschrijven in één enkel blog. In andere blogs kom ik daarom nog uitgebreid op het onderwerp terug. Bijvoorbeeld over het ontspannen van hond & baas en over de kunst van het corrigeren.
Wat je wilt bereiken, is dat je hond door de dagen heen zoveel mogelijk in een relaxte gemoedstoestand verkeert. Dit doe je door hem te helpen met het bedwingen van z’n impulsen. Zo creëer je rust & harmonie.
Begeleid je hond. Leer hem hoe hij zich in situaties het best kan gedragen.
Wees zijn vriend, maar ook z’n mentor.
Moeder Natuur zoekt voortdurend naar ontspanning & harmonie. Dat geldt voor alles wat leeft.
Help je hond de rustige tevredenheid te ervaren die hij instinctief zoekt en bevrijd hem van z’n neuroses.
Ook als je dit alles structureel in de praktijk brengt zal je niet kunnen voorkomen dat je hond zo af & toe misschien in opgewonden gedrag schiet. Bovendien zal je voor het oplossen van specifiek probleemgedrag over het algemeen aanvullende informatie & vaardigheden nodig hebben.
Maar doordat je hond geen (of in elk geval veel minder) opgekropte spanning met zich meedraagt, en niet blindelings z’n impulsen meer volgt, zullen “incidentjes” veel makkelijker te stoppen zijn.
En misschien nog wel belangrijker: je hond zal zich door deze aanpak zichtbaar lekkerder in z’n vel gaan voelen. En als bonus verdiept jullie relatie zich ook nog eens…!
Zeg nou zelf: wat willen baas & hond nou nog meer?!
Veel sukses & houd me op de hoogte van jullie ervaringen!
